စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အဓိကအခ်က္မ်ား (ႏွမ္းလ်င္သီးႏွံ)

မိုးဦးက်သည္ႏွင့္ ႏွမ္းလ်င္သီးႏွံကို ဦးဆုံးစိုက္ပ်ိဳးေလ့ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေႏြရာသီကပင္ ႏွမ္းထြန္ေရးျပင္သည္။ မိုး႐ြာလ်င္အဆင္သင့္စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ သၾကၤန္ေနာက္ပိုင္းမိုး႐ြာလ်င္ပင္ ႏွမ္းလွ်င္ကို အေျပးအလႊားစိုက္ေတာ့သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ “ယာမွာအသုတ္ လယ္မွာအပုပ္”လို႔ ဆို႐ိုး စကား ရွိထားေလသလား။
မေသခ်ာမေရရာမႈကေတာ့ရွိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ႏွမ္းလ်င္ကို ေလာင္းကစားသီးႏွံလို႔ ယူဆထား သည္။ မိုးေခါင္လ်င္ပ်က္သည္။ မိုးမ်ားၿပီးအပင္ေျခေရဝပ္လ်င္လည္းပ်က္သည္။ ရိတ္သိမ္းအၿပီး ႏွမ္းခါ ကာနီးကာမွ
မိုးႀကီးမိလ်င္ေတာင္ဆုံးရႈံးႏိုင္သည္။ဒါ့ေၾကာင့္ “အိမ္ရွိက်ီထဲ၊ ပုပ္ထဲေရာက္မွ ကိုယ့္ဥစၥာ” လို႔မ်ားေျပာၾကေလသလား။
သို႔ေသာ္စိုက္ပ်ိဳးလ်င္ေတာ့ေအာင္ျမင္ရမည္။ မိမိဖက္ကလိုေလေသးမရွိလုပ္ကိုင္သင့္သည္။ ႏိုင္ငံအတြင္း ႏွမ္းစိုက္ဧရိယာမွာ မိုးႏွမ္းက ၇၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ေဆာင္းႏွမ္းက ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေႏြႏွမ္းက ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ မည္သည့္ရာသီတြင္ စိုက္ပ်ိဳးသည္ျဖစ္ပါေစ မျဖစ္မေနအဓိက သိရွိသင့္သည့္ အခ်က္ (၅)ခ်က္ကို သိရွိလိုက္နာေဆာင္႐ြက္သင့္ပါသည္။
၁။ မ်ိဳးေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း
စိုက္မည့္ေဒသႏွင့္ သင့္ေတာ္သည့္မ်ိဳးျဖစ္ရပါမည္။ ေဈးကြက္အႀကိဳက္ကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားသင့္သည္။ သုေတသနျပဳထုတ္ေဝထားသည့္မ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ထပ္မံေပၚထြက္လာသည့္မ်ိဳးသစ္မ်ား ကိုလည္း အသုံးျပဳႏိုင္သည္။ က်ယ္ျပန႔္စြာစိုက္ပ်ိဳးလ်က္ရွိသည့္ မ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးမွာ ဆင္းရတနာ-၃ ႏွင့္ ဆင္းရတနာ-၄ တို႔ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ဆင္းရတနာ-၃
ကိုင္းျဖာသည့္အပင္အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ အေစ့ကအနက္ေရာင္ရွိသည္။ စိုက္ပ်ိဳးသည္မွ ၈၅ ရက္ႏွင့္ ရက္ ၉၀ အၾကာတြင္ ရိတ္သိမ္းႏိုင္သည္။ တစ္ဧကတင္း ၂၀ ထြက္ႏိုင္သည္ဟု သိရပါသည္။
ဆင္းရတနာ-၄
အပင္အမ်ိဳးအစားမွာ တစ္ပင္တိုင္ျဖစ္သည္။ မ်ိဳးေစ့အေရာင္မွာ အျဖဴျဖစ္သည္။ အပင္ သက္တမ္းမွာ ရက္ ၈၀ မွ ၈၅ ရက္ျဖစ္သည္။ တစ္ဧကမွထြက္ႏိုင္စြမ္းမွာ တင္း ၂၀ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ စိုက္ပ်ိဳးနည္းစနစ္မွန္ကန္ျခင္း
စိုက္ပ်ိဳးနည္းစနစ္ဆိုရာတြင္ ေျမဆီလႊာအေျခအေန၊ စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္၊ မ်ိဳးေစ့ႏႈန္း၊ အတန္းအပင္ အကြာအေဝး၊ အပင္သားခြဲျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားသည္ အေရးပါသည္။
ေျမဆီလႊာအေျခအေန
ႏုံးေျမ၊ သဲႏုန္းေျမႏွင့္ ႏုန္းေျမေစးေျမမ်ားတြင္ အပင္ေကာင္းစြာျဖစ္ထြန္းသည္။ အပင္အေျခ ေရဝပ္မေနဖို႔လိုသည္။ ေရထုတ္ရန္လြယ္ကူသည့္ေျမျဖစ္ရမည္။ ေျမခ်ဥ္ငန္ဓါတ္ pH တန္ဖိုး ၅.၀ မွ ၇.၀ သည္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟုသိရပါသည္။
စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္
ေဒသအေပၚမူတည္သည္။ မိုး၊ ေဆာင္း၊ ေႏြရာသီအလိုက္ မိမိေဒသအတြက္အသင့္ေတာ္ဆုံး စိုက္ခ်ိန္တြင္ စိုက္ပ်ိဳးရန္ျဖစ္သည္။ အထူးသတိျပဳရန္မွာ အပင္ေပါက္အားေကာင္းေစရန္ စိုက္ခ်ိန္တြင္ ေျမအစိုဓာတ္ လုံေလာက္စြာရွိရပါမည္။
မ်ိဳးေစ့ႏႈန္း
မည္သည့္မ်ိဳးကိုစိုက္ပ်ိဳးသည္ျဖစ္ေစ ေအာင္ျမင္ျပည့္ၿဖိဳးအ႐ြယ္အစားႀကီးမားသည့္ စံမွီမ်ိဳးေစ့ ကို ေ႐ြးခ်ယ္အသုံးျပဳရမွာျဖစ္သည္။ အပင္ဦးေရျပည့္မွီဖို႔အဓိကလိုအပ္သည္။ မစိုက္ခင္ အပင္ ေပါက္ႏႈန္းစမ္းသည့္အေလ့အထရွိသင့္သည္။ အပင္ေပါက္ႏႈန္းေကာင္းသည့္မ်ိဳးကို စိုက္ရန္ျဖစ္သည္။ အနည္းဆုံး ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထက္ရွိသင့္သည္။
တစ္ဧကအတြက္မ်ိဳးေစ့လိုအပ္ခ်က္မွာ စိုက္နည္းစနစ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ၂ ျပည္မွ ၄ ျပည္ခန႔္ ျဖစ္ပါသည္။
အတန္းအပင္အကြာအေဝး
စိုက္ပ်ိဳးလ်င္ တစ္ဧကတြင္အပင္ ၁၀၀၀၀၀ ျပည့္တာေသခ်ာဖို႔လိုသည္။ သို႔မွသာ မွန္ကန္ ေသာ အပင္ဦးေရျဖစ္သည္ဟုဆိုုသည္။ တပင္တိုင္မ်ိဳးမ်ားကို ၁၂ လက္မအကြာအေဝးအတန္းမ်ား တြင္ မ်ိဳးေစ့ခ်စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ ကိုင္းျဖာသည့္မ်ိဳးမ်ားကိုေတာ့ ၁၅ လက္မအကြာအေဝးအတန္းမ်ား တြင္ မ်ိဳးေစ့ခ် စိုက္ပ်ိဳးရန္ျဖစ္ပါသည္။
အပင္သားခြဲျခင္း
အပင္ေပါက္ၿပီး ၁၄ရက္သား၊ အ႐ြက္ ၆ ႐ြက္ ထြက္ခ်ိန္တြင္ အတန္းအတြင္းမွာရွိေသာ အပင္မ်ားကို တပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ၄ လက္မခန႔္အကြာအေဝးထားၿပီး တစ္က်င္းလွ်င္ ၁ပင္သာခ်န္ သားခြဲရမွာျဖစ္ပါသည္။
၃။ ေျမၾသဇာေကြၽးျခင္း
သဘာဝေျမၾသဇာႏွင့္ ဓာတ္ေျမၾသဇာႏွစ္မ်ိဳးလုံး ေကြၽးေပးသင့္သည္။
သဘာဝေျမၾသဇာ
ေျမမျပဳျပင္မီ တစ္ဧကလွ်င္ ႏြားေခ်း၊ ၾကက္ေခ်း သို႔မဟုတ္ သဘာဝေျမေဆြးမ်ားကို ႏြားလွည္း ၅-၁၀ စီးခန႔္ ထည့္ေပးသင့္သည္။
ဓါတ္ေျမၾသဇာ
တစ္ဧကလွ်င္ ယူရီးယား ၁၁၂ေပါင္၊ ထရစ္ပယ္စူပါေဖါ့စဖိတ္ဓါတ္ေျမၾသဇာ ၅၆ေပါင္ ႏွင့္ ပိုတက္ ၂၈ ေပါင္ ကို ေျမခံအျဖစ္ ေျမျပဳျပင္ခ်ိန္တြင္ထည့္ေပးသင့္သည္။ ႐ြက္ဖ်န္းေျမၾသဇာကို အပင္သားခြဲၿပီးခ်ိန္မွ တစ္ပတ္ျခားတစ္ႀကိမ္ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ထိ ဖ်န္းေပးသင့္သည္။
အကယ္၍ ကြန္ေပါင္းဓာတ္ေျမၾသဇာကိုသုံးစြဲမည္ဆိုပါက ႏိုက္တ႐ိုဂ်င္၊ ေဖါ့စ္ဖါးရပ္ႏွင့္ ပိုတက္ ပါဝင္မႈအခ်ိဳးအစားကိုက္ညီမႈအရ သုံးစြဲရန္ျဖစ္ပါသည္။
၄။ ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းျခင္း
အပင္တြင္ ပိုးမႊားေရာဂါက်ေရာက္ႏိုင္သည္။ ေပါင္းျမက္ကလည္း ဆိုးက်ိဳးေပးႏိုင္သည္။
ေပါင္းျမက္
အပင္သက္တမ္းတစ္လအတြင္း ေပါင္းျမက္ကင္းစင္ေနဖို႔လိုုသည္။ လက္ေပါင္းလိုက္ျခင္း၊ ၾကားေပါင္းလိုက္ျခင္းစသည့္ သင့္ေတာ္ရာနည္းလမ္းျဖင့္ ႏွိမ္နင္းရန္ျဖစ္ပါသည္။
ပိုးမႊား
အပင္သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္လုံးတြင္ စုပ္စားပိုး ႏွင့္ ႐ြက္လိပ္ပိုးရန္ကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္။ ရိတ္သိမ္းၿပီး ေခြၽေလွ႔သန႔္စင္ျခင္းမျပဳမီ အေစ့စုပ္စားပိုးမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ လိုပါသည္။
ေရာဂါ
ေရာဂါဒဏ္ခံႏိုင္သည့္မ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်ယ္စိုက္ပ်ိဳးရန္ျဖစ္ပါသည္။
၅။ ရိတ္သိမ္းျခင္း
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွန္တြင္မရိတ္သိမ္းႏိုင္ျခင္းသည္ ႏွမ္းလ်င္အထြက္ေလ်ာ့နည္းေစၿပီး ရိတ္သိမ္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း မွန္ကန္စြာမလုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ အေစ့အရည္အေသြးကို က်ဆင္းေစပါသည္။
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္
အသီးမ်ား၏ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအဝါေရာင္သို႔ေျပာင္းခ်ိန္သည္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွန္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခအသီးမ်ားမကြဲမီအခ်ိန္တြင္ ရိတ္သိမ္းရပါမည္။
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္လြန္
ရိတ္သိမ္းၿပီး ႏွမ္းပင္မ်ားကို စီးျခင္းမျပဳဘဲ ေနလွမ္းသင့္သည္။ ထိုေနာက္မွသာ ႏွမ္းခါျခင္းႏွင့္ သန႔္စင္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္သင့္သည္။ အရည္အေသြးေကာင္းသည့္ႏွမ္းေစ့မ်ားကို ရရွိရန္ ျဖစ္ပါ သည္။
အပင္ကငယ္ငယ္အ႐ြယ္ကႏုႏုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အပင္ျဖစ္ထြန္းသီးပြင့္ရင့္မွည့္ခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွမ္းေထာင္ႏွမ္းခါကာနီးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရာသီဥတုကဖ်က္လို႔ပ်က္စီးဆုံးရႈံးႏိုင္သည္ကို မေမ့ဖို႔လိုသည္။ ပ်က္စီးႏိုင္မႈအေျခအေနေတြကို ႀကိဳတင္ခန႔္မွန္းၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ႏိုင္တာေတြလုပ္ထားဖို႔ လိုသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေျမအစိုဓာတ္ေသခ်ာမွ စိုက္တာမ်ိဳး၊ မိုးေခါင္ခံမ်ိဳး၊ ပိုးမႊားေရာဂါဒဏ္ခံမ်ိဳးကို အသုံးျပဳ တာမ်ိဳး၊ ေရဝပ္လို႔အပင္မေသေအာင္ လိုအပ္ပါက ေပါင္စနစ္နဲ႔စိုက္တာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ေဒသေရေျမအေျခအေနအရ ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ထားၿပီး ႏွမ္းသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈေအာင္ျမင္ေရးဆိုင္ရာ အဓိက(၅)ခ်က္ကို လိုက္နာေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ ေမွ်ာ္မွန္းအထြက္ကို ရရွိႏိုင္ပါေၾကာင္း အသိေပးေရးသားအပ္ပါသည္။
ဆင္းသီဟ